അന്ത റ്റീ കടയിലെ കേട്ടു പാരുങ്കൊ....

എന്റെ ബ്ലോഗ് തുടങ്ങുമ്പൊള്‍ ഞാന്‍ പ്രത്യേകം പറഞ്ഞതാണ് എനിക്കു എഴുതാന്‍ അറിയില്ലാ അറിയില്ലാ എന്ന്. പക്ഷെ സമ്മതിക്കെന്ടെ, ഓരൊ ദിവസവും ബ്ലൊഗില്‍ കയറിയാല്‍ ഓരോരുത്തരും സ്വന്തം അനുഭവ കുറിപ്പുകള്‍ / കഥകള്‍ എഴുതി നെറക്കുവല്ലെ… ഇതെല്ലാം വായിക്കുമ്പൊ തൊന്നും ഈശ്വരാ ഇമ്മാതിരി ഒന്നു എന്റെ കയ്യിലും ഉണ്ടല്ലൊ എന്നു..

പക്ഷെ എന്തു ചെയ്യാം വിശാലെട്ടന്‍ എഴുതുമ്പൊലെ എഴുതാന്‍ നര്‍മം എന്റെ അടുത്തുകൂടെ, എന്തിനു ഒരു കിലൊമീറ്റര്‍ ദൂരെ കൂടെ പോകുന്ന കണ്ണൂര്‍ – ഇരിക്കൂറ് റോട്ടീ കൂടെ പൊലും പൊയിട്ടില്ല. പിന്നെ ശ്രീ എഴുതുമ്പൊലെ നടന്ന കാര്യങ്ങള്‍ സരളമായ ഭാഷയില്‍ കുറിച്ചു വെക്കണം, അതിനുള്ള ഒരു എളിയ ശ്രമം.

കൊയമ്പത്തൂരിലെ സി എം എസ് കൊളേജില്‍ ആയിരുന്നു എം സി എ അഭ്യാസം. താമസം ഹൊസ്റ്റെലിലും. ഞങ്ങളുടെ ടീമിലെ സ്തിരം മെംബെര്‍മാരില്‍ ഒരാളാണ് ഹരി. (പേരു മാറ്റുന്നു, കാരണം അവനും ഇതു വായിക്കുന്ന കൂട്ടത്തിലാ). ടീമിന്റെ അബധ്ധ സംഭാവനകളില്‍ മ്ര്ഗീയ ഭൂരിപക്ഷം സ്വന്തം ആക്കിയവന്‍. ഞങ്ങള്‍ വെള്ളിയപ്പന്‍ (അതു ചുരുങ്ങിയും നീണ്ടും വെള്ളി, വെള്ളായി, വെള്ളായിയപ്പന്‍ എന്നൊക്കെ ആകും.) എന്നു വിളിക്കും.

ഹോസ്റ്റലില്‍ എത്തി രന്ടാമത്തയൊ മൂ‍ന്നാമത്തയൊ ഞായറാഴ്ച വെള്ളിയപ്പന്ടെ വകയില്‍ ഒരു ചേട്ടനെ കാണാന്‍ ഞങ്ങള്‍ റൂം മേറ്റ്സ് മൂന്നുപെരും ഗാന്ധിപുരം ക്രൊസ്സ് കട്ട് റൊഡില്‍ പൊകാന്‍ തീരുമാനിക്കുന്നു. അവിടെ സിങ്കപ്പൂര്‍ പ്ലാസയുടെ അടുത്തുള്ള റൈമന്‍ഡ്സ് ഷൊപ്പിലെ ക്യാഷിയര്‍ ആണു വകയിലെ ചേട്ടന്‍. അങ്ങനെ സെക്യുരിറ്റി സെല്വണ്ണനൊടു ബസ്സിന്റെ നംബരും സമയവും ഒക്കെ ചോദിച്ചു എഴുതി വച്ച് (ഒരുത്തനു പൊലും മര്യാദക്കു തമിഴ് വായിക്കാനും അറിയില്ല പറയാനും അറിയില്ല) ഞങ്ങല്‍ യാത്ര തുടങ്ങി.
ഗാന്ധിപുരം ബസ്സ് സ്റ്റാന്റില്‍ കാലുകുത്തിയ സമയം സോഡയില്‍ ഉപ്പിട്ട പൊലെ പതഞ്ഞു പൊങ്ങിയ ഞങ്ങലുടെ ആവേശം ഏതാനും മിനുട്ടുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ശ്ശൂം….ടുസ്സ്. കെട്ടു പൊയി. മൊത്തം തമിഴ് മയം, കടകളുടെ പേരു ഇങ്ലീഷിലുണ്ട് പക്ഷെ സ്തലപ്പെര്‍ കാണാന്‍ ഇല്ല. എങ്ങും മുഴങ്ങി കെള്‍ക്കുന്ന തമിഴിന്ടെ ആരവം മാത്രം.

ഈ നിലയില്‍ ആരൊടെങ്കിലും ചോദിക്കാതെ ക്രൊസ്സ് കട്ട് റൊഡ് പൊയിട്ടു റൊഡു ക്രൊസ്സ് ചെയ്യാന്‍ പൊലും പറ്റില്ല എന്നു മനസ്സിലാക്കിയ ഞങ്ങല്‍ ഒരു മലയാളി മുഖത്തിനു വേന്ടി ബസ്സ് സ്റ്റാണ്ടില്‍ മൊത്തം തപ്പി. എവിടെ ….. ചന്ദ്രനില്‍ പൊലും ഉന്ടെന്നു പറയുന്ന ആ സധനത്തെ ആ ഏരിയായില്‍ എവിടെയും കാണാനില്ല.

അങ്ങനെ വെള്ളായി അവന്റെ തുരുപ്പു ചീട്ടെടുത്തു…”എങ്കെ” അവന്റെ കയ്യിലെ ആകെ ഉള്ള സമ്പാദ്യം. തൊട്ടു മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ഒരു അണ്ണന്റെ മുന്നില്‍ ചെന്ന് വടിവേലു വളയണ മാതിരി വളഞ്ഞു പരമാവധി ഭവ്യതയില്‍ ഒരു ചോദ്യം
“അണ്ണാ ഈ സിങ്കപ്പൂര്‍ പ്ലാസ എങ്കെ ?”
‘ഏ ?”
സിങ്കപ്പൂര്‍ പ്ലാസ, സിങ്കപ്പൂര്‍ പ്ലാസ എങ്കെ?
“തെരിയാത് തമ്പീ, കേട്ടു പാരുങ്കൊ,”
വെള്ളാ‍യി അങ്ങെരുടെ മുഖത്തു നിന്നു കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നില്‍ക്കുകയാണ്, കൂടെ ഞങ്ങളും. കേട്ടോളാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടു ഇയാള്‍ എന്താ മിണ്ടാന്ടു നിക്കണെ എന്ന സംശയം മൂന്നെണ്ണത്തിന്റെയും മുഖത്ത്.
“നാ ഇന്ത ഊരുക്കു പുതുസ്, അന്ത റ്റീ കടയിലെ കെട്ടു പാരുങ്കൊ”
അങ്ങനെ തന്നെ ആണു പറഞ്ഞത് എന്നു തൊന്നുന്നു സിങ്കപ്പൂര്‍ പ്ലാസ ചൊദിച്ച ഞങ്ങളെ അങ്ങെരു ചൂണ്ടി കാണിച്ചതു ഒര് കൊച്ച് ചായക്കട. എനിവെ..ആവശ്യക്കാരനു ഔചിത്യം ഇല്ലാലൊ... ചായക്കടയില്‍ ചെന്നു വീന്ടും ചൊദ്യം ആവറ്തിക്കുന്നു….
“ ഇങ്കെ ഇരുന്ത് സ്റ്റ്രൈറ്റാ പൊയി അന്ത സിഗ്നല്‍ ക്രൊസ്സ് പണ്ണി പിള്ളയാര്‍ കോയില്‍ പക്കത്തിലെ പൊനാ പൊതും”
ഏല്ലാം മനസിലായതു കാരണം അപ്പൊ തന്നെ കയ്യില്‍ ഉന്ടായിരുന്ന ഒരു രൂപാ കൊയിന്‍ ഇട്ട് ചേട്ടന്റെ കടയില്‍ വിളിച്ചു…. അഞ്ചു മിനിട്ടിനകം ചേട്ടന്‍ വന്നു ഞങ്ങളെ കൊണ്ടു പൊകുകയും ചെയ്തു.

പിന്നെയും രണ്ടു മൂന്നു മാസം കഴിഞ്ഞപ്പൊളാണു കേട്ട് പാര്‍ എന്നു തമിളില്‍ പറഞ്ഞാ ചോദിച്ചു നോക്കൂ എന്നാണെന്നു മനസിലായെ……